FIN DE SEMANA MÁIS PRÓXIMO ó DÍA 20 DE XANEIRO
(Santa María de Oía, Pontevedra)
RASGOS DE IDENTIDADE:
Saíndo da populosa cidade de Vigo pola estrada da costa que nos leva ata A Guarda, pasando pola histórica Baiona, chegamos ó concello de Santa María de Oia. Santa María é unha das parroquias, coa súa fermosa igrexa, ergueita preto das ondas do Atlántico que baten con menos fervura morrendo suaves e abrancuxadas. A súa historia está ligada intimamente ó Mosteiro Cister-ciense, hoxe propiedade particular do que, contan por tradición, saía un túnel que comunicaba coa Cápela de San Sebastián, que noutrora servía de vía de escape: "aínda hoxe batendo no chan óense os golpes a oco, pero ninguén quixo indagar a existencia do túnel".
É Oia un pequeño concello, de tradición cabalar (curros de Mongas e Torroña), mariñeiro e turístico, protexido polos montes Bicaludo, Castro e Marinas, e enfrontado ó ruxir das ondas do océano embravecido nos días de ventolada mareira.
ORIXE E DESENVOLVEMENTO:
No ano 1991 a Comisión das Festas Patronais recuperaba unha longa tradición que había en Sta. Mª de Oia. O día de San Sebastián, 20 de xaneiro, nas salas de festas Miramar, primeiro, e Costa Brava, despois, celebraban unha festa-baile, onde tódolos asistentes tiñan o costume de leva-la cea. Esta consistía nuns chourizos (asados, fritidos...) que comían na mesma sala cara ó descanso da festa. Cando as forzas estaban reparadas seguía a troulada cun ambiente de clara amizade e con promesas de que ó ano seguinte, estarían a celebra-la chourizada, que así lle chaman.
Nembargante, a festa foi a menos ata chegar a perderse. Celedonio Álvarez Pérez, Manuel Álvarez Alonso e Pablo Álvarez Crespo, presidente e membros da comisión, foron os pioneiros na recuperación da mesma, anque dándolle un aire novo. Cambiaron a data para a fin de semana máis próxima ó día 20 e o lugar de celebración que pasou a se-lo Centro Cultural Parroquial, encargándose, a comisión, de leva-los chourizos para degústalos por un baixo prezo, o que ó mesmo tempo, servíalles para subvencionar parte das festas patronais.
A festa desenvólvese durante dous días, sábado (dende as catro da tarde) e domingo (todo o día), completando a degustación a leda música de grupos folclóricos e orquestras, nos locáis do Centro Cultural, polo que non corre perigo de suspensión aínda que haxa mal tempo, renovando aquel aire de relación e amizade do que os propios vecinos tiñan morriña.
PRODUCTO EXALTADO:
No ano 1994, co motivo de consolida-la festa, decidiron ampliala, organizando no primeiro domingo do mes de xaneiro e tamén no Centro Cultural, a Primeira Matanza dos Porcos para a Chourizada. Dende primeiras horas do día pódese observa-la matanza, o troceado, a preparación da zorza, e degusta-lo fígado encebolado, filloas do sangue e bolas do sangue (ver receitas), por prezos moi axeitados; ou asistir á poxa que a partir das catro da tarde fan das cachuchas, lombelos, costelas e osos dos porcos.
Os chourizos asados ou crus, son os protagonistas da festa. Preparan a zorza coas carnes picadas, pemento doce, pemento picante (pouquiño), alio de abondo, moi picadiño, e sal con regalía. Logo de tela tres días a prepararse, remexéndoa unha vez ó día, fan os chourizos que serán afumados, primeiro con loureiro e logo eos rachóns de carballo que arden lentos, degustándoos os días da Chourizada.
PUNTOS DE INTERESE TURÍSTICO:
—Paisaxe da Costa: O Feixoal.
—Mosteiro cisterciense e Igrexa de Sta. Mª de Oia.
—Cápela de San Sebastián.
—Ponte de San Cosme.
del libro: Festas gastronómicas de Galicia de Mariano García y Fina Casaderrey. Ed. Xerais. 1994
(Santa María de Oía, Pontevedra)
RASGOS DE IDENTIDADE:
Saíndo da populosa cidade de Vigo pola estrada da costa que nos leva ata A Guarda, pasando pola histórica Baiona, chegamos ó concello de Santa María de Oia. Santa María é unha das parroquias, coa súa fermosa igrexa, ergueita preto das ondas do Atlántico que baten con menos fervura morrendo suaves e abrancuxadas. A súa historia está ligada intimamente ó Mosteiro Cister-ciense, hoxe propiedade particular do que, contan por tradición, saía un túnel que comunicaba coa Cápela de San Sebastián, que noutrora servía de vía de escape: "aínda hoxe batendo no chan óense os golpes a oco, pero ninguén quixo indagar a existencia do túnel".
É Oia un pequeño concello, de tradición cabalar (curros de Mongas e Torroña), mariñeiro e turístico, protexido polos montes Bicaludo, Castro e Marinas, e enfrontado ó ruxir das ondas do océano embravecido nos días de ventolada mareira.
ORIXE E DESENVOLVEMENTO:
No ano 1991 a Comisión das Festas Patronais recuperaba unha longa tradición que había en Sta. Mª de Oia. O día de San Sebastián, 20 de xaneiro, nas salas de festas Miramar, primeiro, e Costa Brava, despois, celebraban unha festa-baile, onde tódolos asistentes tiñan o costume de leva-la cea. Esta consistía nuns chourizos (asados, fritidos...) que comían na mesma sala cara ó descanso da festa. Cando as forzas estaban reparadas seguía a troulada cun ambiente de clara amizade e con promesas de que ó ano seguinte, estarían a celebra-la chourizada, que así lle chaman.
Nembargante, a festa foi a menos ata chegar a perderse. Celedonio Álvarez Pérez, Manuel Álvarez Alonso e Pablo Álvarez Crespo, presidente e membros da comisión, foron os pioneiros na recuperación da mesma, anque dándolle un aire novo. Cambiaron a data para a fin de semana máis próxima ó día 20 e o lugar de celebración que pasou a se-lo Centro Cultural Parroquial, encargándose, a comisión, de leva-los chourizos para degústalos por un baixo prezo, o que ó mesmo tempo, servíalles para subvencionar parte das festas patronais.
A festa desenvólvese durante dous días, sábado (dende as catro da tarde) e domingo (todo o día), completando a degustación a leda música de grupos folclóricos e orquestras, nos locáis do Centro Cultural, polo que non corre perigo de suspensión aínda que haxa mal tempo, renovando aquel aire de relación e amizade do que os propios vecinos tiñan morriña.
PRODUCTO EXALTADO:
No ano 1994, co motivo de consolida-la festa, decidiron ampliala, organizando no primeiro domingo do mes de xaneiro e tamén no Centro Cultural, a Primeira Matanza dos Porcos para a Chourizada. Dende primeiras horas do día pódese observa-la matanza, o troceado, a preparación da zorza, e degusta-lo fígado encebolado, filloas do sangue e bolas do sangue (ver receitas), por prezos moi axeitados; ou asistir á poxa que a partir das catro da tarde fan das cachuchas, lombelos, costelas e osos dos porcos.
Os chourizos asados ou crus, son os protagonistas da festa. Preparan a zorza coas carnes picadas, pemento doce, pemento picante (pouquiño), alio de abondo, moi picadiño, e sal con regalía. Logo de tela tres días a prepararse, remexéndoa unha vez ó día, fan os chourizos que serán afumados, primeiro con loureiro e logo eos rachóns de carballo que arden lentos, degustándoos os días da Chourizada.
PUNTOS DE INTERESE TURÍSTICO:
—Paisaxe da Costa: O Feixoal.
—Mosteiro cisterciense e Igrexa de Sta. Mª de Oia.
—Cápela de San Sebastián.
—Ponte de San Cosme.
del libro: Festas gastronómicas de Galicia de Mariano García y Fina Casaderrey. Ed. Xerais. 1994
